Portakal Agacı

Diş Kirası

 

Dünkü genç kız iftarımızın diş kiraları💌Bu yas grubu neyi sever diye epey dusunup sonunda her birine farkli farkli minik birer el kremi & cicek kolonyalari aldim. Paketi actiklarindaki tepkilerini gorunce onlardan cok ben mutlu oldum😌💜

Matematiği Eğlenerek Öğrenmek

 

Ayşe İkbal, 66 aylık okula başlayıp bu sene 3. sınıfa giden minikler takımından. Bu yüzden bazı dersleri sevmesi diğerlerine göre zaman alabiliyor. Örneğin birinci sınıfta ben "Ela, Lale ve Talat" isimlerinden uzunca bir müddet soğudum. Bu sene de matematikten soğumaya başlamak üzereydim. Her ne kadar küçükken "büyüyüynce ne olmak istiyorsun?" dediklerinde "öğretmen!" desem de benim öğretmenlik için yeterince sabırlı olmadığım ödev yaptırma çabalarımda ortaya çıktı. İlk başlarda neredeyse silah zoruyla ders çalıştırma girişimlerinden bir müddet sonra pes ettim. Sonradan en büyük zevki "resim yapmak ve kendi ürettiği oyunları oynamak" olan bir çocuğa, yine onun fıtratına uygun bir biçimde ders çalıştırmam gerektiğini hatırlattı matematik öğretmenimiz. 

Bugün kitapçıdan topladığım kitaplarla ilk kez keyifle matematik çalıştığını görünce hemen benimle aynı dertten muzdarip anne babalarla satın aldıklarımı paylaşmak istedim. (Aşağıdaki listedeki kitapları sponsorluk, reklam vb bir amaçla tanıtmıyorum, baştan ifade etmek isterim.) Zamanla farklı konularda sevdiğimiz diğer kitapları da paylaşmayı istiyorum. İşte bugün sorunsuz bir matematik saati geçirmemizi sağlayanlar:

• Matematik Oyunları, Cebir Yolu; bu serinin ilkokul ve orta okul öğrencileri için farklı serileri var, benim aldığım oyun 3. sınıflar için daha uygun olanı
• Matematik Harikaları, Greg Tang: Ünlü ressamların tablolarındaki çizimleri kullanarak sayısal düşünme egzersizleri yapılıyor. Benimkisi gibi sadece resim yapmak isteyen bir çcuk için harika! Aynı yazarın Eğlenceli Matematik Masalları, Matematik Patatesleri vb. kitapları da var.
• Kafayı Çalıştır Serisi, Uğurböceği Yayınları, 12 serilik kitap mantıksal, analitik, görsel, ilişkisel düşünme egzersizleri içeriyor. Biz ilk 4 kitapla başladık, 1. kitabı hemen bitirip ikiye geçmek istiyor şimdiden.

Sizlerin çocuklarınıza öğrenmeyi sevdirmek için kullandığınız kaynaklar varsa, paylaşırsanız çok mutlu olurum. 

Çikolatalı Pasta

Ayşe İkbal 31 Mart'ta 6 yaşına girdi. Eskiden annem "senin doğumun daha dün gibi" dediğinde bana masal anlatıyormuş gibi gelirdi. Halbuki minik parmaklarınının fotoğrafını yayınladığım gün ne kadar yakın geliyor bana. Kızım bu siteyle büyüdü, "annenin işi ne?" diye soranlara "Portakal Ağacı!" dedi. Ben de ona mandalinaagaci.com'u aldım:)Benim anneme duyduğum hayranlığı bana duyması mümkün değil belki ama inşallah onun etrafı da sevdiği insanlarla dolu olur ve o da onlar için sofralar kurup paylaşmaktan mutlu olur... 

Bu sene babasının doğum gününde kendisi için de bir pasta kestiği için ikinci bir pasta almadım. Ama çükolatalı pastayı sevdiği için ona Hershey’s'in çikolatalı pastasını yapıp, "Pony'li pasta!" ısrarları üzerine de üstüne oyuncak pony'lerini yerleştirdim. Meğer bu kadarcık emekle de gayet mutlu olabiliyormuş.

Ben üzerine krema sürmedim ama siz sürmek isterseniz krema tarifini ekliyorum:

Çikolatalı Pasta

Kaynak: Hershey’s 

1 su bardağı yaklaşık 236 ml.

Malzemeler:

Kek:

• 2 su bardağı toz şeker
• 1+ dörtte üç su bardağı un 
• dörtte üç su bardağı kakao
• 1,5 tatlı kaşığı (silme) karbonat
• 1,5 tatlı kaşığı (silme) kabartma tozu
• 1 tatlı kaşığı (silme) tuz (ben daha az kullandım)
• 2 yumurta
• 1 su bardağı süt
• yarım su bardağı sıvıyağ
• 2 tatlı kaşığı vanilya
• 1 su bardağı kaynar su

Krema:

• yarım su bardağı tereyağı
• üçte iki su bardağı kakao
• 3 su bardağı pudra şekeri
• üçte bir su bardağı süt
• 1 tatlı kaşığı vanilya

Hazırlanması:

1. Fırını 175C'ye ısıtın. Dikdörtgen borcamı yağlayın. 
2. Şeker, un, kakao, karbonat, kabartma tozu ve tuzu karıştırın. Yumurta, süt, yağ ve vanilyayı ekleyin. Orta hızda 2 dakika karıştırın. Kaynar suyu ekleyip karıştırın. (Karışım çok yoğun olmayacak)
3. 35-40 dakika (batırdığınız kürdan temiz çıkana kadar) pişirin.Tamamen soğutup kalıptan çıkarın. Krema ile kaplayın.
4. Krema için tereyağını eritin. Kakaoyu ekleyin. Şeker ve sütü dönüşümlü olarak istediğiniz kıvama gelene kadar ekleyin. Gerekirse azar azar süt ilave edebilirsiniz. Vanilyayı karıştırın.
5. İki katlı pasta için 2 adet 23 cm'lik kalıpta 30-35 dak. pişirin, 10 dak. soğutun.
6. Üç katlı pasta için 3 adet 20cm'lik kalıpta 30-35 dak. pişirin, 10 dak. soğutun.
7. Kapkek için kapkek kalıplarına kağıtları yerleştirip kalıpların üçte ikisini dolduracak kadar karışım dökün. 22-25 dak. pişirin, tamamen soğutun. (30 kapkek)

Ablamın İftar Daveti

İlk haber benim gibi takip ettiği blogculardan yeni haberler bekleyenlere gelsin. Üç numaramız %98 Musab'ın rakibi olacakmış:) Ayşeİkbal'in, kızkardeşi olmayacağını öğrendiğinde ne kadar gözyaşı döktüğünü anlatmam imkansız. Onu ancak "sen annenin tek arkadaşı, babanın tek aşkı kalacaksın" sözleri teselli edebildi. Bir de öncesinde hazırlık amaçlı "kızım eğer erkek olursa belki bir sonraki kardeşin kız olur" dememe benim gerçekçi kızım "anne, ben 4 çocuğa bakamam!" diye cevap verdi:)

Matruşka sofrasından sonra Portakal Ağacı'nın resmi sofra hazırlayıcı görevini ablama devrettim... Hatta mağazalarda beğendiğim sofra aksesuarlarını bakarken bile ablam aklıma geliyor bu ara. Ramazan'dan hemen önce hazırladığı bir kahvaltı sofrasını bayram olsa da yayınlasam diye bekliyorum şimdiden. Bugün önce annemler, teyzemler ve bizim için hazırladığı minik detaylarla dolu sofrası var.

mantar çorbası

zeytinyağlı barbunya

patatesli kıymalı börek

salata

cacık

ablamın ev yapımı meyve suyu

ızgara biftek + ızgara sebze + (benim tabağımda olmayan) püre

teyzemin muhallebili kadayıfı

ve bir önceki gün teyzeciğimin doğum günü olduğu için ona aldığımız sürpriz pastamız...

Ayşe İkbal 5 Yaşında!

Ayşe İkbal'ciğim, doğum gününü bu yıl erken kutladık diye sana erken bir doğum günü yazısı yazmaya çalıştım dakikalarca. Tek yapabildiğim çevremdekilerden bakışlarımı kaçırıp sessiz sessiz ağlamak oldu...

Minicik yaşında ablalığa terfi etsen bile hala "annesinin ilk bebeği" diye sevilmekten mutluluk duyuyor, "biz babamla aynı benziyoruz, Musab da annemle aynı benziyor" diyor, "anne Musab'ın doğum gününde çikolata hediye etmiştim, bende etmeyecek misin?" diye soruyor, kardeşin kucağımda merdivenlerden inerken bana dönüp "anne iki basamak iniyorsun Musab'ı öpüyorsun" deyip her hareketimi kaydettiğini gösteriyorsun. Geçen seneden farklı olarak soyadının Özdemir olmadığını, kızların hep aynı takımı tutmaları gerekmediğini biliyorsun.

Bütün bir gün birbirimize kendi düşündüğümüzü yaptırmaya çalışıp dursak da, yüzlerce kez sana "annecim sen ablasın idare et kardeşini, nolursun!" desem de uykuya daldığın anda senin de hala küçücük olduğunu fark ediyorum bebeğim... 

Belki sen de benim gibi yıllarca annesinin kendisini anlamadığını, kardeşlerini daha çok sevdiğini, kendisi için iyi olanı istemediğini düşünüp duracaksın. Tek dileğim inşallah sen de benim gibi annen hayatta iken onun kıymetini anlarsın güzel kuzum... 

Ayşe İkbal 4 yaşında!

Ayşe İkbal'cim, 4 yaşındasın bugün.

4 yaşında hala bizlere her defasında "annecim! babacım!" diye sesleniyorsun. "Babamın işi reklamcı, annemin işi Portakal Ağacı" diyorsun. Baban sana kendi takımını tutturmaya çalışınca "Kızım kızlar o takımı tutmaz, öbürünü tutar" dediğimde inanıyorsun. Aynı güvenle "anne kızların soyadı Özdemir olur di mi?" diye soruyorsun.

Kardeşini geri verip yerine kız bebek almayı teklif ediyorsun sık sık. "Tamam hadi geri verelim Musab'ı!" dediğimde gözlerin doluyor, "hayır, o da kalsın, bir tane de kız bebek alalım!" diyorsun. Annen, baban senin hala minik olduğunu unuttuğunda "kardeşim olmadan gezmeye gidelim" diye ağlayıp aslında içinde yaşadıklarını göstermeye çabalıyorsun. 

Kendinden büyük bir kız çocuğu gördüğünde bana sokulup "anne keşke ben de böyle olsaydım" diyorsun. O gün o kadar çabuk gelecekki bebeğim... Bir bakacağım inşallah senin bebeğinin doğumgününü kutluyor olacağız. Değişmeyecek tek şey o gün de bugün gibi annen olduğuna inanamayıp mutluluk gözyaşları döküyor olacağım. 

Seni çok seviyoruz bir tanem, inşallah hep bugünkü gibi gülüp bizleri sadece mutluluktan ağlatırsın...

fotoğraf dün kardeşsiz yaptığımız doğum günü gezimizden...

Ayşe İkbal 3 yaşında

(çizim: allison reuling)

Güzel kızım, sanki daha birkaç hafta önce yazmıştım 2 yaş yazını. Halbuki o kadar çok şey değişmişki bu arada... O bebek hallerin yavaş yavaş gitmeye başlasa bile, hala sabahları uyandığında mutfağa gelip seni kucaklamamı bekliyorsun, babanla bir olup "benim babam, güzel babam, beni al kollarına" diye şarkı söyleyip tepki vermem için gülerek gözlerimin içine bakıyorsun, yemek yaparken sokulup "anne! sana yardımlık yapabilir miyim?" diye soruyorsun. Musab'ı çok kıskansan da onu sevdiğini her koşulda belli ediyor, ona sarılıp "Usaab! Oğlum! Ayşe İkbal'in kardeşi" diyorsun. Ben kızım onun adı Musab" deyince "hayır anne Usab!" diyorsun.

Dün okulda bir yıl boyunca beklediğin doğum günü partini kutlarken ne kadar stres olup heyecanlandığını izleyince yüreğimin nasıl sıkıştığını bilemezsin güzel bebeğim. İleride farklı heyecanlarına nasıl dayanacağımı ise hiç bilmiyorum...

İnşallah hep bugünkü gibi iyi kalpli, merhametli ve akıllı bir kız olursun. Biliyorum sana istemediğin bir şeyi yaptırmak şimdi olduğu gibi gelecekte de zor olacak ama bu zorlukları seninle yaşayacağımı bilmek bile beni mutlu ediyor....

Baban ve ben seni çok seviyoruz, birlikte daha nice güzel günlere inşallah annesinin bir tanesi...

Ayşe İkbal 2 yaşında

çizim: allison reuling

Bana "anne" sıfatını kazandıralı 2 yıl olmuş. Ben hala inanamıyorum birinin annesi olduğuma. Zaten bu ara bana daha çok "ha-ci-ce!" diye seslendiğin için bu daha da kolay oluyor.

Sabahları uyanıp beni yanında bulduğunda mutluluktan burnunu burnuma değdirmenden, biri seni üzerse koşarak yanıma gelmenden, parktan gelince kapıyı açtığımda mutlaka sarılmak istemenden, bebek yeğenini kucağıma almamı kıskanmandan, iki hafta boyunca bir sürü ufak şeye üzülüp kendimi yiyip bitirsem de karşıma geçip "na-ni-k!" yaparak beni güldürmeden, hiçbir yerimin acımasına dayanamamandan, her yediğinden bana da yedirmeye çalışmandan, uyumaya çalışırken mutlaka yanıma sokulmaya çalışmandan, bir başkasıyla dışarı çıkıyorsan tüm merdivenler boyunca "anne! cöööşüüüüz! (görüşürüz)" demenden,  beraber kitap okumamızdan asla bıkmamandan, dışarı çıktığımızda babana duyurmamaya çalışarak gizli gizli "anne, nonu? (dondurma)" demenden, biri sana kızdığında yanıma gelip "anne, abla dıt! yapıyooo" demenden ne kadar mutluluk duyduğumu sana bu yaşında tam olarak ifade etmem mümkün değil.

Tek yapabildiğim Allah'a senin annen olarak beni seçtiği için şükretmek. Sana da geçen 2 yıl boyunca çok akıllı, iyi kalpli, yaramaz ama anneyi üzmeyen tatlı bir yaramaz olduğun için teşekkür ederim. Doğum günün kutlu olsun bal küpü...

Dün sabah ormanda...

Bu sabah "Yeni yaşında neler hissediyorsun?" diye sorsalar, "Ayşe İkbal havada iken ne hissediyorsa o" derdim herhalde. İnşallah bundan sonrakilerde de aynı cevabı verebilirim...

Kırmızı parmak, yeşil parmak

Kızını iş sonrası parka götürüp 5 gün boyunca hasta gezmesine sebep olan anne ne yapar?

Pazı, havuç, limon, çay ve domates sularını unla pişirip parmak boyası hazırlayarak vicdanını rahatlatmaya çalışır.

Yayınımıza kaldığımız yerden devam edeceğiz...

istek üzerine not: yukarıda bahsettiğim sebzeleri katı meyva sıkacağında sıkıp elde ettiğim suları yarımşar veya birer tatlı kaşığı un ile pişirerek boya yaptım. Ancak okuyucularımızın bahsettiği yoğurt fikri de güzel. Aynı şekilde elde ettiğiniz suları yoğurtla da karıştırabilirsiniz.

Yeni Görev Tanımları

Bu aralar işten eve dönünce beni bekleyen direktörümle ya bu köşeyi dağıtıyoruz ya da

bu köşeyi. Hakkında köşesine bir de "oyun arkadaşı" ibaresini eklemeliyim sanırım.

Dün bu yazıyı yazdıktan sonra biraz daha düşündüm bu konuda. Ortaokulu bitirene kadar ne zamanlar annemler arkadaşlarıyla bir araya gelseler, ben çocukları oynatmaktan sorumlu olurdum. Bu görevi keyifle üstlendiğimi hatırlıyorum ama aradan 15 sene geçince ve kendi çocuğum olunca birden bir çocuğu oynatmak görevinde çok zorlandığımı fark ettim. Ayşe İkbal'in oyun oynamasını, oyuncak yumurtasına tuz dökmesini, oyun oynarken olayları kavrayışını fark etmeyi çok seviyorum.

Ama gel sen de oyna dediğinde ilk başlarda kaçacak yer aradığımı fark ettim. Şimdilerde ya ben tekrar oynamaya alıştığımdan ya da  oyuncaklarını ben de sevdiğimden daha kolay zaman geçiriyoruz. (Tost makinesini 2 yaşından önce kullanmayı beceremez belki ama anne istiyor diye aldık. 3 yaş için tavsiye edilen mutfak - ocak seti için ise kendimizi tutma kararı aldık)

Diğer annelerin bu görevi nasıl başarıyla yönettiklerini, 1bebek-çocukların (özellikle 18 aylıkların) nelerle oynamaktan hoşlandıklarını (özellikle sağlığa zararlı olmayanlardan) paylaşmak isterseniz bu acemi anneye çok yardımcı olursunuz...

Bu yazının ilham kaynağı Lisa Mahar'ın evi ve oyuncaklarla ilgili görüşleridir...

1!

Ayşe İkbal anne babasına yaşattığı hayatlarının en güzel bir yılını törenlerle kutladı son 2 günde. Annesi kendi kendine verdiği sözden dolayı kol börekleri, vişneli mekikler ve minik mayalı poğaçalar eşliğinde daha çok da dekorasyonla uğraşarak geçirdi gününü.

Ayşe İkbal'in büyükbaba, dede, teyze, amca ve şekerparesi için yapılan pastası.

Annesinin misafirler için hazırladığı şeker köşesi.

Son olarak da Ayşe İkbal'in ertesi gün arkadaşlarıyla beraber kutladığı pastası.

Minik kızım, en iyi arkadaşım, inşallah daha nice yıllar hep böyle mutlulukla, bize tattırdığın tarifsiz duygularla karşılarız yeni yaşlarını...

Ayşe İkbal'in Yemekleri

Portakal Ağacı'na son zamanlarda bebek beslenmesi ile ilgili pek çok mail ve yorum geliyor. Ben acemi bir anne olsam da paylaşma ortamı oluşacağı düşüncesiyle Ayşe İkbal'in yemeklerinden biraz bahsetmek istiyorum.

Ayşe İkbal 3.350gr doğduğu günden beri hep aynı büyüme eğrisini takip etti. Ne çok şişman ne de çok zayıf bir bebek kendisi. Sadece 2 ay önceki zor yolculuğumuzda kilo alışı önceki aylara göre azdı. Dönüşte kendime onu iyi besleyeceğime ve düzgün yemeklerle kilo aldıracağıma dair söz verdim. Bizim durumumuzda iş benim motivasyonuma kalıyordu, çünkü hergün farklı birşeyler pişirmek bir süre sonra yorucu gelmeye başlıyordu. Ayrıca neyi az neyi çok yedirdiğimi takip etmek zor oluyordu.

Ben de bunun için bir excel tablosu tutmaya başladım. (resme tıklayıp büyük halini görebilirsiniz.) Bu tabloya her öğlen ve akşam yedirdiğim yemekleri yazdım. Böylece örneğin öğlen yemeklerini sıralattığımda tavuk ve pırasayı az yedirdiğimi akşam yemeklerini sıralattığımda ise tavuk yedirdiğimi ama sadece bir kez pırasa yedirdiğimi ve bu hafta balık yememiz gerektiğini gördüm. Bu bana o gün hangi yemeği pişirmem konusunda fikir verdi. Ben daha çok sebze yemeği yaptığım için et veya tavuk haşladığım zaman kalan suyu buz kalıplarında dondurup her çorbaya bu kalıplardan attım.

Sebze çorbası yaparken de içine her seferinde kırmızı mercimek veya şehriye ekledim. Ona özel bebek yemekleri yapmadım ben, çünkü ilk baştan beri bizim yediğimiz yemekleri yemek istiyordu. Sabah kahvaltısı ile öğlen yemeği arasında meyve, ikindi de ise yoğurt veya bir dilim kek verdim (bu öğünü daha çok sevdiğimiz kahvecide havuçlu kek yiyerek geçirmeyi tercih ediyorum aslında). Bir de Ayşe İkbal'i her gün evdeki normal dijital tartıda tarttım. Onun kilo aldığını görmek de iyi bir motivasyon aracı oldu bana. Son kontrolümüze gittiğimizde Ayşe İkbal rekor kilo alışıyla uzaklaştığı büyüme eğrisini yeniden yakalamıştı. Bunlar benim aklıma gelenler, sizler de önerilerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.

Diş Buğdayı Menüsü

Geçen günlerin en önemli faaliyeti küçük hanımın diş buğdayı idi. Hazır iki dişimiz çıkmışken babaannemiz ve Meryem teyzemiz Ayşe İkbal için bir diş buğdayı merasimi düzenlediler. O kadar güzel hazırlanmışlarki gerçekten olay merasime dönüştü. Önce hazırlanan sofrada yemekler yenildi, bebeğe hediyeler verildi, buğdaydaki altını bulanın bebeğe kıyafet almasına karar verildi. En son olarak da önüne bir tepsi koyup, üzerinde meslekleri temsil eden araçlardan birini seçmesi beklenildi. (bu aşamada biz Ayşe İkbal'in üniversite sınav sonucunu bekliyormuş gibi heyecanlandık) Küçük hanım minik elleriyle önce Kitab'a sonra da kaleme uzanıp (daha doğrusu kalemi yemeye çalışıp) annesinin izinden gideceğini gösterince de rahat bir nefes alındı. İşte bu vesile ile hazırlanan sofradan görüntüler, tarifler yine cumaertesinde.

Bu vesileyle bunca emekleri için hem kayınvalideme hem de Meryem ablaya bir kez daha teşekkür ediyorum...

sol: kaynatılan buğdaya eklenecek ceviz, çikolata, toz şeker. sağ: peçete süslemeleri

sol:narlı diş buğdayı sağ: fındıklı kurabiyeler

sol: ıspanaklı börek, sağ: mercimek köftesi + çekilemeyen elmalı tatlı ve kol börekleri

İlk Bayram

(gülevi'nin süslenmiş yumurtaları, bayram için giyinen çocuklarını hatırlatıyor bana...)

Akraba ziyaretleri ile geçen bayramın ilk gününün ardından büyükbabamı görmek için Ankara'ya doğru yola çıkıyoruz. Ayşe İkbal gördüğü ilgiden memnun, etrafa sevinç çığlıkları atıp, bize bayram hediyesi olan ilk dişini göstermekle geçiriyor günlerini. Hepinize mutlu ve huzurlu bayram günleri diliyorum...

Fırın Poşetinde Limonlu ve Otlu Tavuk

Ayşe İkbal'i geçen cumartesi sabahı saat 4.30 gibi hastaneye götürdüğümüz için gazete yazısını yazmak bugüne kaldı. Biz acemi anne-baba ateşlendiğini görüp epey bir telaş yaptık ama çok şükür ciddi bir şey çıkmadı. Sadece ben onun acı içinde ağlamasına dayanamadığımı fark ettim. Bu birkaç saatin tek eğlenceli yanı doktor odasındaki balıkları görünce ateş içinde bile olsa sevinçten çığlıklar attığını görmekti.

Gazeteye yazdığım tarif:

Fırın Poşetinde Limonlu ve Otlu Tavuk

Malzemeler:

• 1 adet bütün tavuk
• 2 adet kuru soğanhalka halka doğranmış
• 3 adet sarımsak, dövülmüş
• 4 dal taze kekik
• 1 limon
• zeytinyağı, tuz, karabiber

Hazırlanması:

1. Yemeği hazırlamaya başlamadan yarım saat önce tavuğu buzdolabından çıkartın.
2. Yarım saat sonra iyice yıkayıp kağıt havlu ile kurulayın.
3. Fırını 220 dereceye getirin. 
4. Tavuğun içine, üzerine ve derisinin altına zeytinyağı sürüp tuz ve karabiber serpin.
5. Fırın poşetini unlayıp fazla unu boşaltın.
6. Soğan halkalarını poşete yerleştirin.
7. Limonu dörde bölün.
8. Limon dilimlerini, kekiği ve sarımsağı tavuğun içine yerleştirin.
9. Kanatları altta kalacak şekilde tavuğu fırın poşetindeki soğanların üzerine koyun.
10. Ağzını bağlayıp ısınmış fırına yerleştirin.
11. Et iyice kızarana kadar pişirin. 

Bahçeye Çıkma Zamanı

Ön not: Bu haftanın gazete yazısı burada

Her geçen gün büyüyen, annesini gün geçtikçe daha çok şaşırtan, en sevdiği şey kendisini tutanlarla karşılıklı dakikalarca "agu!" demek olan Ayşe İkbal hanımın edindiği yeni huylardan biri de gündüzleri artık eskisine nazaran daha az uyumak. O uyurken yetiştirmem gerekenleri düşünüp koşturmaktan ya da hazır uyuyorken sessizce oturabilme lüksünü kullanmaktan siteye daha az yazar oldum. Bakalım başarabilirsek bundan sonra onun molalarında yazmaya çalışacağım.

Küçük hanım gündüzleri evde uyumayı sevmiyor ama eğer bahçede ise saatlerce uyanmadan durabiliyor. Biz de pazar günlerimizi daha çok annemlerin veya diğer akrabalarımızın bahçelerinde geçiriyoruz. İşte onun uyurken kaçırdığı bahçe sofralarından biri de yukarıdaki mangal sofrası. Bu sofradan bir iki ufak detay da bunlar:

Yengemin yoğurtlu semizotu salatası üzerinde sunduğu köfteler

Kabak dolmaları

Rulo pişmaniyeler

ve mangalın pişmesini herkesten daha çok arzu edenler...

Ayşe İkbal

Kızımız Ayşe İkbal, 31 Mart gecesi dünyaya geldi. İnşallah isimlerini aldığı babasının anneannesi (Ayşe) ve annesinin rahmetli anneannesine (İkbal) layık bir evlat olur...