Dünkü genç kız iftarımızın diş kiraları💌Bu yas grubu neyi sever diye epey dusunup sonunda her birine farkli farkli minik birer el kremi & cicek kolonyalari aldim. Paketi actiklarindaki tepkilerini gorunce onlardan cok ben mutlu oldum😌💜 Read more →

Ayşe İkbal, 66 aylık okula başlayıp bu sene 3. sınıfa giden minikler takımından. Bu yüzden bazı dersleri sevmesi diğerlerine göre zaman alabiliyor. Örneğin birinci sınıfta ben "Ela, Lale ve Talat" isimlerinden uzunca bir müddet soğudum. Bu sene de matematikten soğumaya... Read more →

Ayşe İkbal 31 Mart'ta 6 yaşına girdi. Eskiden annem "senin doğumun daha dün gibi" dediğinde bana masal anlatıyormuş gibi gelirdi. Halbuki minik parmaklarınının fotoğrafını yayınladığım gün ne kadar yakın geliyor bana. Kızım bu siteyle büyüdü, "annenin işi ne?" diye soranlara... Read more →

İlk haber benim gibi takip ettiği blogculardan yeni haberler bekleyenlere gelsin. Üç numaramız %98 Musab'ın rakibi olacakmış:) Ayşeİkbal'in, kızkardeşi olmayacağını öğrendiğinde ne kadar gözyaşı döktüğünü anlatmam imkansız. Onu ancak "sen annenin tek arkadaşı, babanın tek aşkı kalacaksın" sözleri teselli edebildi.... Read more →

Ayşe İkbal'ciğim, doğum gününü bu yıl erken kutladık diye sana erken bir doğum günü yazısı yazmaya çalıştım dakikalarca. Tek yapabildiğim çevremdekilerden bakışlarımı kaçırıp sessiz sessiz ağlamak oldu... Minicik yaşında ablalığa terfi etsen bile hala "annesinin ilk bebeği" diye sevilmekten mutluluk... Read more →

Ayşe İkbal'cim, 4 yaşındasın bugün. 4 yaşında hala bizlere her defasında "annecim! babacım!" diye sesleniyorsun. "Babamın işi reklamcı, annemin işi Portakal Ağacı" diyorsun. Baban sana kendi takımını tutturmaya çalışınca "Kızım kızlar o takımı tutmaz, öbürünü tutar" dediğimde inanıyorsun. Aynı güvenle... Read more →

(çizim: allison reuling) Güzel kızım, sanki daha birkaç hafta önce yazmıştım 2 yaş yazını. Halbuki o kadar çok şey değişmişki bu arada... O bebek hallerin yavaş yavaş gitmeye başlasa bile, hala sabahları uyandığında mutfağa gelip seni kucaklamamı bekliyorsun, babanla bir... Read more →

çizim: allison reuling Bana "anne" sıfatını kazandıralı 2 yıl olmuş. Ben hala inanamıyorum birinin annesi olduğuma. Zaten bu ara bana daha çok "ha-ci-ce!" diye seslendiğin için bu daha da kolay oluyor. Sabahları uyanıp beni yanında bulduğunda mutluluktan burnunu burnuma değdirmenden,... Read more →

Bu sabah "Yeni yaşında neler hissediyorsun?" diye sorsalar, "Ayşe İkbal havada iken ne hissediyorsa o" derdim herhalde. İnşallah bundan sonrakilerde de aynı cevabı verebilirim... Read more →

Kızını iş sonrası parka götürüp 5 gün boyunca hasta gezmesine sebep olan anne ne yapar? Pazı, havuç, limon, çay ve domates sularını unla pişirip parmak boyası hazırlayarak vicdanını rahatlatmaya çalışır. Yayınımıza kaldığımız yerden devam edeceğiz... istek üzerine not: yukarıda bahsettiğim... Read more →

Bu aralar işten eve dönünce beni bekleyen direktörümle ya bu köşeyi dağıtıyoruz ya da bu köşeyi. Hakkında köşesine bir de "oyun arkadaşı" ibaresini eklemeliyim sanırım. Dün bu yazıyı yazdıktan sonra biraz daha düşündüm bu konuda. Ortaokulu bitirene kadar ne zamanlar... Read more →

Ayşe İkbal anne babasına yaşattığı hayatlarının en güzel bir yılını törenlerle kutladı son 2 günde. Annesi kendi kendine verdiği sözden dolayı kol börekleri, vişneli mekikler ve minik mayalı poğaçalar eşliğinde daha çok da dekorasyonla uğraşarak geçirdi gününü. Ayşe İkbal'in büyükbaba,... Read more →

Portakal Ağacı'na son zamanlarda bebek beslenmesi ile ilgili pek çok mail ve yorum geliyor. Ben acemi bir anne olsam da paylaşma ortamı oluşacağı düşüncesiyle Ayşe İkbal'in yemeklerinden biraz bahsetmek istiyorum. Ayşe İkbal 3.350gr doğduğu günden beri hep aynı büyüme eğrisini... Read more →

Geçen günlerin en önemli faaliyeti küçük hanımın diş buğdayı idi. Hazır iki dişimiz çıkmışken babaannemiz ve Meryem teyzemiz Ayşe İkbal için bir diş buğdayı merasimi düzenlediler. O kadar güzel hazırlanmışlarki gerçekten olay merasime dönüştü. Önce hazırlanan sofrada yemekler yenildi, bebeğe... Read more →

(gülevi'nin süslenmiş yumurtaları, bayram için giyinen çocuklarını hatırlatıyor bana...) Akraba ziyaretleri ile geçen bayramın ilk gününün ardından büyükbabamı görmek için Ankara'ya doğru yola çıkıyoruz. Ayşe İkbal gördüğü ilgiden memnun, etrafa sevinç çığlıkları atıp, bize bayram hediyesi olan ilk dişini göstermekle... Read more →

Ayşe İkbal'i geçen cumartesi sabahı saat 4.30 gibi hastaneye götürdüğümüz için gazete yazısını yazmak bugüne kaldı. Biz acemi anne-baba ateşlendiğini görüp epey bir telaş yaptık ama çok şükür ciddi bir şey çıkmadı. Sadece ben onun acı içinde ağlamasına dayanamadığımı fark... Read more →

Ön not: Bu haftanın gazete yazısı burada Her geçen gün büyüyen, annesini gün geçtikçe daha çok şaşırtan, en sevdiği şey kendisini tutanlarla karşılıklı dakikalarca "agu!" demek olan Ayşe İkbal hanımın edindiği yeni huylardan biri de gündüzleri artık eskisine nazaran daha... Read more →

Kızımız Ayşe İkbal, 31 Mart gecesi dünyaya geldi. İnşallah isimlerini aldığı babasının anneannesi (Ayşe) ve annesinin rahmetli anneannesine (İkbal) layık bir evlat olur... Read more →