Ruhumun kapkara bulutlarla kaplanmaya başladığını hissettiğim zamanlar sevdiğim insanları görme ihtiyacımın tavan yaptığı dönemler oluyor hep. Geçen haftalarda yine böyle döneme girdiğimi hisseder hissetmez çok sevdiğim iki dostumu bize davet ettim. Bir pazar günü eşleri ve çocuklarıyla kalkıp bize gelmeye... Read more →

2013, Portakal Ağacı için pek çok büyük olaya sahne oldu. Yılın başında İbrahim Yusuf'un ailemize katılışı belki de bizi bekleyen pek çok yeniliğin habercisiydi. Diş buğdayı, mevlid vb bir şey yapamayınca ona, bütün vicdan azaplarının birleşimiyle ilk yaşına özel bir... Read more →

Fotoğraflar da olmasa Kasım ayını geçip de Aralık'a geldiğimize inanamayacağım. Doğrusu ben artık yılların bile nasıl geçtiğini anlamıyorum. Galiba 25'ten sonra yıllar roket hızında ilerlemeye başlıyor... Aranızdan 120 kişiyle buluştuğumuz 20 Kasım'da en çok duyduğum söz, "blogu ihmal etme!" olmuştu.... Read more →

Saat neredeyse gecenin ikisi olmak üzere ve ben yapmam gereken işleri düşünmekten uyuyamıyorum! Hoş madem uyumuyorum bulaşık makinesini boşaltsam, evi toplasam da bir işe yarasa uykusuzluğum, ona da elim gitmiyor. Yapılacaklar listemi akşamdan beri 10'ar kez zihnimden geçirirken aklıma durup... Read more →

İbrahim Yusuf'umuz 4 Ocak'ta ailemize katılıp hayatımıza yepyeni bir tat ekledi. Duaları ile yanımızda olan herkese çok teşekkürler... Read more →

Bayram tatilini evimizde ama dolu dolu geçirdik... Arefe gününden bir gün önce küçük kağıt çantalar almıştım. Onların içine yağlı kağıt serip saplarına bayram notlarımızı takıp çıkartmalarla süsledik. İçlerini doldurmak için de Arefe gününü mutfak masasının etrafında iki küçükle, bayramda herkese... Read more →

Artık evde ilkokula giden bir küçük hanım olduğu için hafta sonları hamur işleri yapmak farz oldu. Bütün bir hafta çantasına koyacak bir şeyler olunca benim de içim rahat ediyor. Havuçlu-cevizli kek birkaç gün arayla hep sofrada zaten. Ekmek için de,... Read more →

Son 1,5 ayda Portakal Ağacı'nda neler olup bittiğini merak eden, mail yollayan, telefon eden okuyucular için minik bir girizgah olsun bu yazı... Eylül başında önce büyük heyecanlarla mor bir kahvaltı sofrası kuruldu, çok özel bir güne hazırlık için... Hani çoğunuzun... Read more →

Bu aralar beni en çok mutlu eden şeylerden biri; günün ilk ışıklarıyla beraber kahvaltı sofrasını hazırlamak... Büyük bir davet verecek kadar enerjim olmasa da işe gitmeden ailem için her sabah güzel bir kahvaltı sofrası hazırlamak, güne daha huzurlu başlamamı sağlıyor.... Read more →

İlk haber benim gibi takip ettiği blogculardan yeni haberler bekleyenlere gelsin. Üç numaramız %98 Musab'ın rakibi olacakmış:) Ayşeİkbal'in, kızkardeşi olmayacağını öğrendiğinde ne kadar gözyaşı döktüğünü anlatmam imkansız. Onu ancak "sen annenin tek arkadaşı, babanın tek aşkı kalacaksın" sözleri teselli edebildi.... Read more →

Ramazan telaşına kapılmadan son fotoğraflarımı da paylaşayım. 2 gün sonra aklımda tamamen başka kareler olmaya başlayacak çünkü... Şimdiden hepinize hayırlı, hakkıyla yaşayabileceğimiz bir Ramazan ayı diliyorum... Ayder'de 2 yaramaz bıdık, ne kadar üşüdüğümüzü onların ilginç kıyafet kombinasyonları anlatıyor en iyi:)... Read more →

Geçen hafta aylar öncesinden planlarını yaptığımız mini doğu karadeniz turunu yaptık. Doğrusu son ana kadar "bu haldeyken gitmesek mi?" diye düşünsek de Şavşat'ta bizi bekleyen arkadaşlarımızın hatrına gözümüzü karartıp yola çıktık. Artık nasıl kararmışsa gözümüz bir ara Gürcistan'a bile gittik... Read more →

Teyzeciğimi ve kuzenlerimi bu sabah kahvaltıya aldığımda onlara nasıl bir sürpriz hazırladığımdan haberleri yoktu... Bu süprizin ilk adımı olarak internetten matruşka kartları bulup yazıcıdan çıkartarak hazırladım. Teyzem kendisinin 3 çocuğu olduğu için mi anne matruşka'nın 3 bebeği olduğunu sorduğunda "hayır,... Read more →

Son 24 saatte epey bir yemek pişirince bu anıyı kaydetmemek olmazdı. Annemler inşallah bu gece yolculuklarından dönüyorlar. Aslında onlara da kayınvalidemlere hazırladığım gibi bir sofra hazırlama hayali kuruyordum. Ama annemler çok geç dönecekleri için muhtemelen o saatte yemeğe getirtemeyecektim. Ben... Read more →

Her ne kadar güzel sofralar hazırlamayı sevsem de en sevdiğim sofralar güzel bir anısı olanlar... Portakal Ağacı'nın 8 senedir devam etmesinin ve okuyanların hala takip ediyor olmasının da esas nedeni bu gibi geliyor bana. (ya da fotoğrafı cep telefonu ile... Read more →

Çok eskiden Portakal ağacı'nda hayatın minik detaylarını daha çok paylaşıyordum. O zamanlar bu paylaştıklarım bana çok büyük bir mutluluk veriyordu... O eski tadı yakalayabilmek umuduyla hafta sonu instagram ile çektiklerimi yayınlamaya çalışacağım bundan böyle... Sol üstten 1. sıra:1-2-3 Boğaziçi Üniversitesinde... Read more →

Her insanın kendini yenileme, şarj etme şekilleri farklı farklı... Babama sorsanız muhtemelen bahçesiyle uğraşarak ya da torunlarıyla bahçesinde oynayarak şarj ediyordur kendini, eşim sinemada tek başına bir film seyredince şarj oluyor... Bense pillerim 0'ı gösterdiğinde kendimi hep bu yolun başında... Read more →

Bu aralar klavyeden çok fotoğraf makinesine gidiyor ellerim... Sanki ne kadar yazsam geçen günleri bu kareler kadar iyi tarif edemezmişim gibi geliyor... Sözcükleri az, fotoğrafları çok yazılar yazsam bir süre sıkılır mısınız ki? İşte geçen birkaç günün fotoğraflı özeti... Tatilin... Read more →

Siteye Emirgan'da lale zamanı fotoğraflarını koyalı tam 6 sene olmuş! O zamanlar tek başıma sakin sakin fotoğraflar çekmiştim. Şimdi 2 çocuk, 2 yeğen ile maceralı bir çekim yaptık. Ama itiraf etmeliyim onca zorluğuna rağmen bu seferki çekim daha güzel geçti.... Read more →

2 yıl önce bir Kasım ortasında haber vermişim kitap yazmaya başladığımı... Mus'ab'ın doğumu, iki çocuklu hayata alışmak derken nihayet yine bir Kasım ayında raflarda yerini alıyor Portakal Ağacı kitabı... Ben heyecandan doğru dürüst sayfaları açıp bakamıyorum bile... Bu kitap, eğer... Read more →

Üstteki çizim, Portakal Ağacı için ilk yaptırdığım çalışmalardan biri... O zamanlar üniversiteden yeni mezun olmuş, iş dışında kendiyle ilgili uğraşlar arayan biriydim. Doğrusu çizimi yaptırırken ilerideki hayatımla ilgili hiç bir öngörüm yoktu ama geçen 8 senede tıpkı çizimdeki gibi kızım... Read more →

Geçen 3 ay içinde insanın umudunu kaybetse bile sonradan yeniden umutlanabileceğini, hiç bitmez sandığım işlerin bir gün bitebileceğini... bir yemeğin güzel olması için en az 2 paket yağa ihtiyacı olmadığını, önemli olanın o yemekle kimleri bir araya getirmiş olabildiğimi, iki... Read more →

İtiraf etmem gerekirse hafta başındaki yazımı yazıp "yayınla!" tuşuna basınca üzerimi bir korku bulutu kapladı. "İnsanlar buraya yemek tarifi okumaya geliyor Hatice! Kimse senin şımarık ümitlerini, hayallerini merak etmiyor! 10 yıl önceki defterinde öğretmen olmak istediğini yazıyordun. Bu akademik merakın... Read more →

Geçen hafta her şeyin iyice üzerime gelmeye başladığını hissettiğim bir akşam, oğluma ayakkabı alma bahanesiyle kendimi dışarı attım. Kaçırılan sapaklar, dönülemeyen yollar sanki ulaşmak istediğim yerden beni adım adım uzaklaştırmaya çalışsa da vazgeçmeyip yoluma devam ettim. Bir iki dükkana bakıp... Read more →

Günlerdir ne yazacağımı düşünüp durup sözcüklerin etrafında dolaşıyorum. Aklımın kıvrımlarında paylaşmak için can attığım, belirli bir zaman içinde yazmazsam buharlaşıp uçacak tüm sözcükler. Her yazmak için durduğumda da "insanlar tarif bekliyor asıl" düşüncesi çıkıyor karşıma. Doğrusu, daha öncede yazmışımdır, bu... Read more →

2 ay önce Kırmızı Minder'de bahsettiğim Hayal Evi'mize nihayet taşındık. Evin en büyük özelliği Portakal Ağacı stüdyosuna ev sahipliği yapması. Zaman zaman Ayşe İkbal'le yemek videoları çekeceğimiz (ilk videoyu dün çektik!), zaman zaman okuyucularla beraber yemek yapmayı planladığımız bu yer... Read more →

Geçen yıl bu zamanlar takip ettiğim yabancı bloglardan birinde yazar her yıla bir anahtar kelime atadığından bahsediyordu. Yazar bütün yılı o anahtar kelimeler üzerine inşa etmeyi planlıyordu. Doğrusu 2010 için benim o zamanlar tek düşündüğüm kelime "sağlık" idi. Elbette bunda... Read more →

Şimdi fotoğrafa baktığımda çok basit görünen bu sofrayı yazmak da nedense aynı derecede zor geliyor bana. Tarifleri vermek, uykusuz bir gecenin sabahında 2 saatte 3-4 çeşit yapıp sofra hazırladığını anlatmak zor değil elbette ama sofrayı dedem (babamın babası) ve amcam... Read more →

Ayse Ikbal ile beraber grip oldugumuz icin son bir haftadir hayata ara vermis durumdayiz. Onumuzdeki hafta insallah tamanen iyilesirsek yazilara tekrar baslayacagim... Read more →

Yazarimiz nezle oldugu icin tat alamamakta, bu sebeple de yeni tarif deneyememektedir. Iyilesince yazilarina donecektir... Muduriyet Read more →

Geri dönüş yazısı nasıl yazılır emin değilim. Doğrusu yazmamak için bahane bulmak konusunda daha iyiyim. Ama pazartesi sabahının altısında henüz beni oyalayacak bir şey yokken bahane de bulamıyorum. Öncelikle bu sürede çoğunluğuna cevap yazmaya çalışsam da bir türlü tamamlayamadığım e-posta... Read more →

Fatıma ve anneannesinin elleri... Fatıma bebek dün dünyaya gelerek bana teyze olmanın ne kadar güzel bir duygu olduğunu tekrar hatırlattı! Hoşgeldin güzel yeğenim... Read more →

Bu sabah "Yeni yaşında neler hissediyorsun?" diye sorsalar, "Ayşe İkbal havada iken ne hissediyorsa o" derdim herhalde. İnşallah bundan sonrakilerde de aynı cevabı verebilirim... Read more →

(arşivden bir fotoğraf) Gün bitip akşam olunca siteye yeni bir yazı eklediğimi hayal ediyorum çoğunlukla. Zaman zaman yazıların seyrekleştiği dönemler olmuyor değildi elbette, kimi okuyucular "bıktık aynı tariften diyordu", annem veya babam arayıp "anasayfadaki yemek koktu!" diyordu gülerek. Ben de... Read more →

not: gezi yazılarının ikincisi "bebekle hacca gideceklere öneriler" burada... Read more →

Portakal Ağacı, zaruri sebeplerden dolayı kısa bir süreliğine tatile giriyor. Bu süre içinde mevcut tarifleri okuyabilir ve yorum yazabilirsiniz. Anlayış ve sabrınızdan dolayı hepinize teşekkürlerimi sunuyorum... not: yorumlar onaylandıktan sonra yayınlanacaktır... (çizim: allison reuling) Read more →

Dün aslında başka bir amaçla çıkarıp sonradan kullanmaktan vazgeçtiğim patatesleri görünce tüm cesaretimi toplayıp gubate yapmaya karar verdim. Hani anneniz bir yemeği çok iyi yapar da "nasılsa benimki asla onunki gibi olmayacak, en iyisimi hiç yapmayıp kendimi rezil etmeyeyim" dersiniz... Read more →

Aylar süren hazırlıklar, telaşlar nihayet geçen cumartesi son buldu. Bu zaman zarfında e-postalarıyla iyi dileklerini, öğütlerini ileten, düğün günü değerli zamanlarını bize ayıran, sonrasında da yorumlarıyla sevincimizi paylaşan herkese teşekkürlerimi sunuyorum. not: yorumlara bir süreliğine onay sistemi getirdim, yazılanlar tarafımdan... Read more →

Dün akşam yine bir misafir grubunu ağırladık. Çok sayıda önemli misafiri konuk edeceğimiz için annemle 2 gün öncesinden hazırlıklara başladık. Teyzem ve ablam da yardım edince kısa sürede içimize sinen bir sofra hazırlamamız kolay oldu. Menümüz: kestaneli, etli pilav yeşil... Read more →

Son günlerde bloglarda dolaşan mutluluk listesinde Tuhfe ve Sibel beni, Dilara da ablamla ikimizi seçmiş. Ablamla listeyi paylaşıp beşer madde yazmaya karar verdik. Hatice'nin 5 küçük mutluluğu Eski mutfak eşyaları koleksiyonu yapmak: İlk parça Heidi'nin sitesinde görüp aldığım ölçü kaplarım... Read more →

Ortaokul yıllarımdan beni beni tanıyan biri bugün karşılaştığımızda "hayırdır hiç sesin çıkmıyor?" dedi. Ona göre İstanbul'un havasından dolayı kimsede konuşacak hal yokmuş bugünlerde. Aslında bu sabah hafta sonumu, gördüklerimi, beni susturmak için çabalayan dayımın sonuçsuz kalan girişimlerini, Yelena'nın tarifiyle yaptığım... Read more →